หวังใจ, หวังใจว่า : ก. คาดว่า (มักใช้ในทางที่ดี) เช่น ข้าพเจ้าหวังใจว่าท่านคงจะประสบความสำเร็จ.

หวังใจ, หวังใจว่า : ก. คาดว่า (มักใช้ในทางที่ดี) เช่น ข้าพเจ้าหวังใจว่าท่านคงจะประสบความสำเร็จ.

หวั่นใจ : ก. มีความรู้สึกพรั่นใจไปเอง, มีอาการกริ่งเกรงไป.

หักใจ : ก. ตัดใจไม่คิดในเหตุที่เกิดขึ้น, มักใช้กับเหตุการณ์ที่ทำให้เสียใจหรือสูญเสียเป็นต้น.

หักอกหักใจ : ก. หักใจ.

น. อวัยวะภายในสำหรับฉีดเลือด; ส่วนสำคัญแห่งสิ่งของต่างๆ; อักษรย่อซึ่งผูกไว้ นิยมว่าเป็นส่วนสำคัญของคน สัตว์ และสิ่งต่างๆ เช่น หัวใจเปรต ว่า ทุ. ส. น. โส. หัวใจอริยสัจ ว่า ทุ. ส. นิ. ม. หัวใจอิติปิโส ว่า อิ. สฺวา. สุ. (อิ ย่อจาก อิติปิโสทั้งบท สฺวา ย่อจาก สวากขาโตทั้งบท สุ ย่อจาก สุปฏิปันโนทั้งบท). หัวชนฝา (สว.) ว. ลักษณะสู้ไม่ยอมถอย.

หัวใจ : น. อวัยวะภายในสําหรับฉีดเลือดให้หมุนเวียนเลี้ยงร่างกาย; ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด, เช่น เขาทำอย่างนี้เหมือนเป็นคนไม่มีหัวใจ; ส่วนสําคัญแห่งสิ่งต่าง ๆ; อักษรย่อของหลักธรรมหรือข้อความต่าง ๆ ที่ผูกไว้เพื่อกําหนดจําได้ง่าย นิยมว่าเป็นของขลัง เช่น หัวใจอริยสัจ ว่า ทุ. ส. นิ. ม. หัวใจนักปราชญ์ ว่า สุ. จิ. ปุ. ลิ. หัวใจเศรษฐี ว่า อุ. อา. ก. ส..

หัวจิตหัวใจ : น. หัวใจ, จิตใจ, (มักใช้ในทางตำหนิ) เช่น หัวจิตหัวใจเขาทำด้วยอะไรจึงเหี้ยมเกรียมนัก, อารมณ์ เช่น เขากำลังเศร้าโศกไม่มีหัวจิตหัวใจจะทำอะไร.

หัวอกหัวใจ : น. สภาพจิตใจที่น่าสงสารหรือน่าเห็นใจเป็นต้น เช่น นั่งก็ไม่เป็นสุข นอนก็ไม่เป็นสุข หัวอกหัวใจมันร้อนรุ่มไปหมด.

ก. สูบลมเข้าออกทางจมูกหรือทางปากเมื่อยังมีชีวิตอยู่; หมกมุ่นในทางหนึ่งทางใด.